Έληξε άδοξα η διαδικασία εκλογής Συνηγόρου του Δημότη στους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας. Δεν γνωρίζω εάν έγινε κατορθωτό να εκλεγεί κάποιος ανα την επικράτεια.
Ο Νομοθέτης, για την εκλογή του Συνηγόρου του Δημότη, θεσμοθέτησε την απαίτηση ισχυρής πλειοψηφίας για να δώσει, προφανώς, κύρος και δύναμη στο νέο θεσμό. Επίσης διάρκεια και ανεξαρτησία μια και για να αλλάξει ο εκλεγμένος Συνήγορος του Δημότη, σε Δήμο και Περιφέρεια, απαιτείται πάλι πλειοψηφία 2/3 του οργάνου που τον εξέλεξε, πράγμα δύσκολο να επιτευχθεί...
Οι λόγοι που δεν "βγήκε καπνός" αναλύθηκαν από αρκετές "γραφίδες" και "βαθυστόχαστους αναλυτές". Ένα δεν ειπώθηκε: είναι δυνατόν να υπήρχε αποτέλεσμα "εν τοις πράγμασι" και να υπάρχει στο Δήμο ένας ανεξάρτητος θεσμός που να μην δίνει λογαριασμό στον οποιοδήποτε αιρετό ή να μην αναφέρεται στην κορυφή του Δήμου ή να μην είναι "κολλητός" με αυτή και το χειρότερο να ελέγχει; Γιατί ως γνωστό ο έλεγχος είναι ωραίο πράγμα, ιδίως στις 100 πρώτες μέρες, που γίνεται πάντα στα γνωστά μέχρι τώρα πλαίσια, με γνωστά κάθε τετραετία αποτελέσματα. Τι γίνεται όμως για τα επόμενα χρόνια, μέχρι τις επόμενες εκλογές;
Τέλος η επιχειρηματολογία για την ταυτότητα (χαρακτηριστικά) του ατόμου που μπορούσε να υπηρετήσει την θεσμό αυτό, ήταν εξαιρετική! Αν δε εφαρμόζονταν, οι αρχές της συγκεκριμένης επιχειματολογίας και στους Δημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους, δεν έπρεπε να είναι κανένας, που χρημάτισε αιρετός στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ξανά υποψήφιος!!!
